Terug naar de dierenarts

Vanmiddag dacht ik dat het feest was. Het vrouwtje pakte de autosleutels en zei dat ik mee mocht. Ik ging dan ook helemaal uit mijn dak, want als mijn vrouwtje de autosleutels pakt en ik niet naar mijn bed moet dan gaan we meestal iets leuks doen. Nou ik mee natuurlijk (dat werd ook weer eens tijd want ik heb al een paar weken geen bos en geen water gezien, dacht ik nog) Nou, zitten we lekker in de auto en wat denk je, rijdt het vrouwtje het bos voorbij! Nou ja zeg!

Toen begon me iets te dagen ... ... ... het zal toch niet waar zijn. Het was dus wel waar, weer naar de dierenarts bah! In de wachtkamer vind ik het altijd wel gezellig want daar zit Carolien en die doet altijd heel lief tegen mij. Toen ging die deur open en moest ik samen met het vrouwtje naar binnen toe. Ik heb nog wel tegengestribbeld want de vorige keer vond ik het helemaal niet leuk daar. Nu weer niet, want Marius pakte mij op en zette mij op die hoge tafel. Toen moest ik plat gaan liggen en de assistente hield me stevig vast. Tot overmaat van ramp begon Marius mijn poten in allerlei bochten te wringen. Nee, fijn is anders. Toen ik weer op de grond gezet werd ben ik bij de deur gaan zitten. Ik dacht hoe eerder ik hier weg ben hoe beter! Maar nee hoor daar ging weer een andere deur open en moest ik op de weegschaal gaan zitten. Marius wilde me helpen maar dat wilde ik niet. Ik kom hier zo vaak om te wegen dus dat kan ik zelf heel erg goed! Ik ben op de weegschaal gaan zitten en ik hoorde dat mijn vrouwtje zei: 25,60 kg. Marius gaf nog advies voor mijn eten en hij zei dat het vrouwtje mij schraal moest houden. Ik dacht nog, schraal houden wat is dat nu weer. Helaas slecht nieuws voor mij, hij bedoelt dat ik niet meer zoveel mag eten. Belachelijk toch, ik heb pas nieuwe brokken en die zijn zo lekker. Dit zou beter voor mij zijn omdat ik niet evenredig groei op dit moment. Maar ik heb ook goed nieuws! Ik hoorde dat mijn vrouwtje de wandelingen nu elke dag met 5 minuten mag gaan verlengen. Wel aan de riem en op een verharde ondergrond. Dit schijnt heel goed te zijn voor mijn spieropbouw. Ik mag nog steeds niet naar het bos en spelen met andere hondjes is ook verboden. Het vrouwtje heeft nog gevraagd of ik wel of niet naar de puppycursus mag en dat mocht wel van dierenarts Marius!

Je kunt dus wel zeggen dat het weer een heel stuk beter met mij gaat. De ene keer doet mijn poot het heel goed, de andere keer weer wat minder. De ene keer loop ik kreupel met rechts, de andere keer met links. Soms loop ik zomaar een hele dag niet kreupel. Ik moet ook mijn medicijnen nog steeds innemen, die zijn namelijk tegen de pijn en goed voor de opbouw van mijn botten. Het vrouwtje moet de dierenarts op de hoogte houden en moet hem maandag 17 september even opbellen om te vertellen hoe het met mij gaat.

Zo, voorlopig zijn jullie zijn weer helemaal bij! Tot Laterrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr!

Pootje Diesel